هرسال نیمه شعبان بهانه ای است برای آنانکه سالی یک بار به یاد می افتند.

(دوست دارم تو این پست مرتب به خودم کنایه بزنم)

اونایی که هفته ای یه بار اونم غروب جمعه یادشون میفته کس وکاری هم دارند!

اونایی که دلشون تنگ شده ،اونایی که وقتی دلشون تنگ میشه چشاشون می سوزه!

اونایی که هر وقت یه کار افتضاح می کنن یه دفعه دلشون می لرزه که این هفته

جمعه وقتی آقا نامه عملشون رو می خونن،عکس العملشون چیه؟!!

اونایی که تصمیم می گیرن بعد از هر نماز حتما حداقل یه سلام بدن تا رابطه

برقرار بشه،دوطرفه بشه،ولی فایده نداره.

اونایی که دیگران بهشون توصیه می کنن :واسه اینکه مشکلاتت حل بشه،تو قلبت جای همه

چیزهای حقیر اونو جایگزین کن!ولی تو دلت نمیاد،جایگزین؟!!اون بالاتر از حدیه که جایگزین باشه

جای اون تو قلب باید محفوظ باشه ،فقط اینجوری دلت خنک میشه!

نجات هردوسرایی

خداکند که بیایی

(سمای تو)

در تلویزیون زیر نویس شد:

ارتحال..........آیت الله مشکینی..........

دوباره چه اتفاقی افتاده چه خبر شده؟ در عوالم بالا چه خبر است که ما زمینیان از آن بی خبریم.

من نخواهم گفت که زلزله قم به خاطر پرواز آیت الله فاضل لنکرانی بود اما خواهم گفت که در

دل آگاهان وپارسایان  هنگا مه ای برپا شد و اکنون ستاره ای از زمین به آسمان کوچ می کند تا

ما در آینده با انگشت اشارت آن را به کودکانمان نشان دهیم و آرزوی دست یافتن و لمس یک

 ستاره را نسل به نسل هدیه دهیم .

همه ستاره ها اگر بخواهند به آسمان بروند دلمان  در شبهای بی ستاره می گیرد.

بگذار دنیا ما را احمق خطاب کند ،بگذار سرزنش کنندگان سرزنشمان کنند ، بگذار زمزمه ما

 در میان فریاد جاه طلبان گم شود ، بگذار متکبران ما را به سخره بگیرند ،بگذار دنیا ما را

 طرد کند،

 ما هرچقدر هم ترسو باشیم اما این شجاعت را داریم که آرام وخونسرد بگوییم:

                                 "ما ستاره ها را دوست داریم"