هرسال نیمه شعبان بهانه ای است برای آنانکه سالی یک بار به یاد می افتند.

(دوست دارم تو این پست مرتب به خودم کنایه بزنم)

اونایی که هفته ای یه بار اونم غروب جمعه یادشون میفته کس وکاری هم دارند!

اونایی که دلشون تنگ شده ،اونایی که وقتی دلشون تنگ میشه چشاشون می سوزه!

اونایی که هر وقت یه کار افتضاح می کنن یه دفعه دلشون می لرزه که این هفته

جمعه وقتی آقا نامه عملشون رو می خونن،عکس العملشون چیه؟!!

اونایی که تصمیم می گیرن بعد از هر نماز حتما حداقل یه سلام بدن تا رابطه

برقرار بشه،دوطرفه بشه،ولی فایده نداره.

اونایی که دیگران بهشون توصیه می کنن :واسه اینکه مشکلاتت حل بشه،تو قلبت جای همه

چیزهای حقیر اونو جایگزین کن!ولی تو دلت نمیاد،جایگزین؟!!اون بالاتر از حدیه که جایگزین باشه

جای اون تو قلب باید محفوظ باشه ،فقط اینجوری دلت خنک میشه!

نجات هردوسرایی

خداکند که بیایی

(سمای تو)